Als we onze wetten overtreden, zullen onze voorvaderen zich afkeren van ons. en de band tussen levende en doden zal verbroken worden. | If we break our laws, our ancestors will turn away from us and the eternal bond between the living and the dead will be broken. |
Dan ga ik weg, maar ik zal me nooit afkeren van Uw genade. | I will go away, but I will never turn away from your grace. |
Een man die zijn zonde haat, kan ervan verlost worden. Ook als hij zich er niet van kan afkeren. | A man who hates his sin can be redeemed from it, even if he can't turn away from it. |
En ik zal me niet van hen afkeren. Ik zal gehoor geven aan hun roep. | And l will not turn away from them, l will answer their call. |
Iemand bij wie mensen zich gewoon afkeren. | The kind of person that people just turn away from. |
Het dorp waar we naartoe gaan... heeft zich afgekeerd van God. | The village where we are going ... has turned away from God. |
Ik heb mij nooit afgekeerd. | I never turned away, |
Maar het lijkt erop dat ze zich hebben afgekeerd. | But it seems that they've turned away. |
Nu is mijn geest afgekeerd van elk geloof, voor altijd. | Now, my mind is turned away from all religions for the rest of my life. |
We hebben ons afgekeerd van Uw wetten. | We've acted wickedly. We've turned away from your good laws. |
Geluk is een mooie vrouw van wie je je afkeert, omdat je weet dat je haar nooit zult krijgen. | Luck is a beautiful woman you turn away from, cos you know you ain't ever going to get her. |
Die zich afkeerde van een wereld vol angst. | Who turned away from the world of fear. |
Maar hoe meer ze zich afkeerde, hoe banger ze voor haar werden en toen deden ze iets vreselijks. | But the more she turned away from people, the more scared they were of her, and they did something terrible! |
Weet je, Nathan, mijn hart brak toen je je losmaakte en je je van mij, je vader, afkeerde. | You know, Nathan... It broke my heart when you emancipated yourself and turned away from me as a father. |
Maar heren, wat we niet kunnen vergeven... wat ik nooit kan vergeven... is hoe wij, u, ik, deze regering, wij allemaal... ons afkeerden van die straten... van de armen, de zieken, de onderlaag... die klem zitten in de ravage van ooit geliefde wijken... gemeenschappen die we niet verdedigd hebben... die zijn overgelaten aan de verschrikkingen van drugshandel... en als deze ramp iets van ons vraagt als stad... dan moeten we zeggen: | But, gentlemen, what we can't forgive, what l can't forgive ever is how we - you, me, this administration, all of us - how we turned away from those streets in West Baltimore, the poor, the sick, the swollen underclass of our city trapped in the wreckage of neighbourhoods which were once so prized, communities which we've failed to defend, which we have surrendered to the horrors of the drug trade, and if this disaster demands anything of us as a city, it demands that we say "Enough." |